❄️سلول های سرطانی متفاوت از سلول های طبیعی به نظر می رسند.سلولهای طبیعی براساس عملکرد مشخصشان در بدن ما تمایز یافته هستند.سلول های کبد ،مغز و ریه همه عملکرد جداگانه دارند و هر نوع سلول در اندازه ،شکل و فرآیندهای اختصاصی شدن که در آن اتفاق می افتد ،متفاوت است.سلول ها ابتدا به بافت و سپس به یک اندام سازماندهی می شوند و عملکرد مفید ندارند.آن ها به سلول های سرطانی ،به عبارت دیگر،به طور خیلی ضعیف متمایز می شوند و عملکرد مفید ندارند.آن ها به سلول های طبیعی مجاور شباهت ندارند و به جای اینکه به بافت سازمان یابند درآمیخته هستند.برخلاف سلولهای طبیعی ،سلولهای سرطانی در اندازه و شکل متنوع اند و هسته سلول اغلب بزرگ تر است.
❄️یک سلول طبیعی فقط زمانی تقسیم می شود که نیاز به سلول های جدید باشد و این پس از دریافت پیام های مولکولی مشخص از خارج سلول ،که فاکتور رشد نامیده می شود،انجام می پذیرد. سلول های تمایز یافته در بدن بیش از ۲۰ نوع فاکتور رشد تولید می کنند تا محصول سلول های جدید را کنترل کنند و این امکان را به وجود بیاورند تا بتواند تعداد مناسب از هر نوع سلول را داشته باشد. فاکتور های رشد که از پروتیین تشکیل شده اند با چسباندن خودشان به مولکول های پروتیینی دیگر که گیرنده فاکتور رشد نامیده می شوند و روی سطح سلول وجود دارند ، پیام تقسیم سلولی را به درون سلول می فرستند.این فرآیند تقسیم سلولی در یک سلول سرطانی تغییر می کند ،چون سلول سرطانی توانایی یافته است بدون محدودیت تقسیم شود و به این دلیل ساخت فاکتورهای رشد مورد نیاز تقسیم سلولی در درون سلول سرطانی و یا ساخت گیرنده های ویژه فاکتور رشد روی سلول سرطانی است.
❄️سلول های طبیعی قبل از مرگشان می توانند حدود ۵۰ بار تقسیم شوند و در انتهای هر تقسیم مقداری دی.ان.آ در کروموزوم ها از بین می رود.در نهایت این کمبود های انتهای کروموزومی آنقدر به کروموزوم صدمه می زند که منجر به مرگ سلول می شود. سلول های سرطانی می توانند بارها و بارها بدون وقفه تقسیم شوند چون یک آنزیم به نام تلومراز تولید می کنند که نواحی انتهایی کروموزوم هارا می سازد.
❄️چنان که یک سلول مورد نیاز بدن نباشد و یا عفونی شده باشد و یا در آن دی.ان.آ آسیب دیده باشد معمولا خودکشی می کند و با یک فرآیند مرگ برنامه ریزی شده ،که آپوپتوز نامیده می شود و در آن سلول شکسته و توسط سلولهای دیگر جذب می شود،از بین می رود. این یک فرآیند طبیعی است که به طور مداوم در بدن اتفاق می افتد.سلول های سرطانی در مکانیسم آپوپتوز نقایصی دارند و خودکشی نمی کنند و به زندگی و تقسیم شدن ادامه می دهند و تعداد زیادی سلول سرطانی تولید می کنند.
مانند سلول های طبیعی ،سلول های سرطانی به اکسیژن و مواد تغذیه ای نیاز دارند که به وسیله خون فراهم می شود.تا زمانی که تومور تا اندازه کمتر از ابعاد حدود دو میلی متر رشد کند ،سلول های سرطانی پیام ها ی شیمیایی مشخصی تولید نمی کنند که منجر به رشد رگ های خونی به داخل تومور شود.فرایند طبیعی تشکیل رگ های خونی جدید (که آنژیوژنسیس نامیده می شود) در رشد جنینی و بازسازی سلول های صدمه خورده اتفاق می افتد،اما سرطان ،این فرآیند تضمین می کند که تومور بتواند با تامیو نیازهای خود به رشد ادامه دهد.
❄️بعضی از تومورها خوش خیم هستند.ممکن است بزرگ شوند ،اما در یک مکان باقی می مانند و با عمل جراحی برداشتهمی شوند.تومورهای دیگر بدخیم و خیلی خطرناک اند و سلول سرطانی جدا شده از تومور فرار می کند و به بافت های اطراف حمله می کند و از طریق پخش شدن در بخش های دیگر بدن یا متاستاژ،وارد عروق خونی یا گره لنفی می شوند.حتی فقط یک سلول سرطانی به رگ خونی یا گره لنفی وارد شود می تواند به بخش های دیگری از بدن منتقل شود.به عنوان مثال تومورهای کلیه و پستان می توانند به بافت های ریه ،کبد و مغز استخوان متاستاز دهند.
❄️سلول های طبیعی در بدن در حالت نرمال به یکدیگر متصل هستند و با سدهای فیزیکی مثل غشاهای پایه که در زیر لایه های اپی تلیال سلول ها قرار گرفته اند و سلول های اندوتلیال که رگ های خونی را احاطه کرده اند ،در مکان خود محصور شده اند .سلول های سرطانی ،با ماتریکس خارج سلولی و غشای پایه ارتباط پیچیده ای دارند و با استفاده از یک فرورفتگی سلولی به ماتریکس نفوذ کرده و برای نفوذ به غشای پایه و متاستاژباید آن هارا تجزیه کنند.بسیاری از سلول های توموری ،پروتئینی را ترشح می کنند که پروتئین پلاسمینوژن سرم را به پروتئاز فعال پلاسمین تبدیل می کند.فعالیت افزایش یافته پلاسمین،همراه با دیگر فعالیت های پروتئازی ،با هضم غشای پایه ،باعث متاستاژ می شود. بنابراین سلولهای توموری به این شکل به غشای پایه نفوذ می کنند و زمانی که غشای پایه از هم گسسته می شود برخی سلول های سرطانی وارد خون می شوند.
